63.)

 Tak ode mnie. Wiem raz rozdziały są częściej a raz rzadziej. Przepraszam : ) To zależy tylko i wyłącznie od mojego stanu psychicznego, który ostatnio jest lekko niezrównoważony :)

*W domu *

Weszłam do pokoju rzucając swoje zwłoki na łóżko, miałam dość jak na dzisiejszy dzień.

- Boże ja byłam w piżamach przez ten cały czas ? – zapytałam, a Aston tylko się zaśmiał

- Nie przejmuj się, dla mnie we wszystkim wyglądasz najlepiej, ale zapomniałaś o czymś –

- Niby o czym ? –

- O tym, że coś zaczęliśmy, ale nie skończyliśmy – dobierał się do mnie.

- Aston mówiłam Ci po ślubie, teraz lepiej kładź się spać. Jutro wielki dzień dla nas wszystkich – oświadczyłam

- Ty to potrafisz człowieka zniechęcić – marudził, a ja myślałam, że już szlak mnie trafi z nim. Tak niewyżytego człowieka jeszcze nie widziałam.

- To patrz co zrobię – pchnęłam go na łóżko i zaczęłam całować jednak on przerwał

- I taką Cię właśnie kocham – kontynuował to co zaczęłam.

*Oczami Louisa *

- Lou do wszystkiego nie możemy dać marchewki – krzyczała moja dziewczyna.

- Dlaczego ? Nie smakuje Ci ? – zapytałem

- Nie wszystko jest ok, tylko jak ty sobie wyobrażasz moje danie z marchewką ? –

- Normalnie –

- No to chyba Ty jesteś nienormalny skoro chcesz mi do płatków dać marchewkę – powiedziała Kinga i poszła do łazienki.

- LOUIS !! – nagle krzyknęła na cały dom

- Co się stało ? – wystraszony pobiegłem do niej

- Ja się pytam co to jest ? – wskazała na swój stanik

- No chyba biustonosz – zaśmiałem się

- Aleś Ty mądry, to… głuptasie – wskazała na marchewki w nim umieszczone.

- Ahhhh tak, już tłumaczę. Ostatnio z Niallem zrobiliśmy bitwę na marchewki, a ja nie miałem z czego strzelać, więc użyłem twojego cyckonosza. – wyszczerzyłem się

- Szkoda, że nie użyłeś swojego mózgu – powiedziała z sarkazmem.

- O to Ci nie ujdzie na sucho, pan Tommo w tej chwili został urażony i czeka na Twoje przeprosiny –

- Po moim trupie – odpowiedziała mi

- To nie będzie takie trudne – szepnąłem jej do ucha i zacząłem łaskotać.

- Lou, przestań, bo umrę – błagała dziewczyna

- No ale przecież powiedziałaś ‘ po moim trupie ‘ , więc o co ci chodzi ? – teraz ja się z niej śmiałem

- Dobra, przepraszam –

- Ładniej ! –

- Przepraszam, panie Tommo –

- Jaki panie Tommo ? – droczyłem się

- Kochany panie Tommo –powiedziała, a ja postanowiłem jej już odpuścić.

- Teraz ja powinnam się obrazić – chciała powiedzieć, ale zadzwonił do niej telefon. Klaudia. Chciała wiedzieć w jakiej sukience idzie na ślub. Ah the kobiety.

*Oczami Sylvii *

- Zadowolony ? –zapytałam Astona ( chyba nie muszę wam pisać, co właśnie wtedy się wydarzyło :D )

- Nawet nie wiesz jak, a Tobie się podobało ? –

- Jak zawsze – uśmiechnęłam się – Stresujesz się ? –

- Czym ? – spytał

- Ślubem, w końcu jesteśmy pierwszymi świadkami –

- Może troszeczkę – puścił mi oczko, a ja zapatrzona w niego nie mogłam uwierzyć, że w tamtej chwili przytulałam się do całego świata większości nastolatek. Rozpływałam się w jego czekoladowych oczach, a to spojrzenie i bródka ? Nic cudowniejszego nie widziałam.

- Na pewno chcesz spędzić resztę swojego życia ze mną ? – mówiłam do mulata lekko zasypiając już na jego torsie.

- Jestem bardziej niż pewny, tym bardziej jak sobie przypomnę co nas łączyło za nim zorientowaliśmy się, że ‘ my to my ‘ – uświadomił mnie

- A będziesz mnie kochał nawet jak będę stara, gruba i z żółtymi zębami ? –

- Nawet jak będziesz bez – odpowiedział całując mnie w czoło. Reszty już nie pamiętam, bo zasnęłam.

*Rano*

Obudziłam się… nie ktoś mną lekko potrząsał i kazał mi się budzić.

- Sylvia, Sylvia, wstawaj – mówił jakiś kobiecy głos

- Yhym już – odpowiedziałam

- Sylvia pomożesz mi ? – odezwała się po moim domyśle Rochelle

- Tak, tak – oprzytomniałam. Wstałam, ubrałam jakieś ciuchy, popatrzyłam jak mój kochany śpi, dałam mu całusa i poszłam w stronę salonu.

- W czym Ci mam pomóc ? – spytałam – I jak to możliwe, że nie słyszałam budzika ? –

- Haha nie wiem. Wiesz ma do Ciebie wielką prośbę czy podczas nagrania przygotowań pomagałabyś mi się ‘ niby ‘ ubierać ? –

- Ja ? – spytałam niepewnie

- Proooooszę – błagała

- No dobrze, a za ile będzie fryzjerka ? –

- Powinna być za 10 minut –

- Ok – odparłam, a nagle do domu weszli rodzice państwa młodych. Uśmiechnięci i zadowoleni przywitali się z Rochelle i ze mną.

- A gdzie Marvin ? – spytała jego mama

- Bierze prysznic. Przepraszam, ale będziemy musiały was zostawić samych, bo my idziemy się szykować – powiedziała dziewczyna.

- Ale nami się kochanie nie przejmuj. Lec się ubieraj, my sobie poradzimy – odpowiedziała jej mama, a ja poszłam po schodach do naszej sypialni i postanowiłam obudzić mojego niedźwiadka. Usiadłam na nim okrakiem i zaczęłam palcami szczypać go w uszy jednocześnie całowałam.

- Kochanie wstawaj – szeptałam mu do ucha nie przestawiając w moich działaniach.

- Mmmmm. Tak możesz budzić mnie codziennie – uśmiechnął się

- Nie za dobrze by Ci było ? – śmiałam się

- Byłbym w niebie, chociaż teraz też jestem – przeszedł w pozycję siedzącą, chwycił za biodra i zaczął całować.

- Przepraszam skarbie, ale muszę pomóc Rochelle w przygotowaniach. -